De perceptie van een wandeling

Hoe ziet een wandeling met een hond er uit?

Wat moet je hond doen?
Waar moet hij lopen?
Waar ga je met hem wandelen?

Zo vaak hoor ik mensen nog zeggen, mijn hond MOET links naast mij lopen op mijn tempo! Waarop ik de vraag stel: “Waarom? Waarom moet een hond? Is het niet voor de hond dat je gaat wandelen? Of ga je wandelen met je hond zodat jij niet alleen bent?”
Het draait er niet om wat moet, maar waar je hond behoefte aan heeft. En waar jij als eigenaar behoefte aan hebt. Onze verwachtingen liggen vaak ver uiteen. En dan komt het woordje “moeten”, iets wat ons vaak door maatschappelijke druk wordt opgelegd.

Waarom stel ik mezelf en mijn klanten de vraag?

Wij bepalen al zo veel in het leven van onze honden; wanneer ze eten, slapen, spelen, wat ze eten, waarmee ze mogen spelen, met wie ze vriendjes mogen zijn, waar ze slapen, …

Mag de hond die enkele uurtjes per dag tijdens de wandeling dan niet gewoon even hond zijn? Heb je er al eens bij stilgestaan wat jouw hond leuk vindt aan een wandeling? En waarom je gaat wandelen met je hond?

Ik vind het ontzettend gek dat mensen hier vaak moeilijk op kunnen antwoorden. Vaak luidt het antwoord; omdat je moet gaan wandelen met je hond! En daar zijn we weer met dat woordje “moeten”. Maar het vinden van een reden is vaak uitdagend voor mensen.

Als ik ze vraag het woordje moeten te laten vallen en ze met andere argumenten moeten komen zijn deze antwoorden degene die ik het meeste
krijg:

• Omdat hij zijn behoefte moet doen, terwijl je behoefte doen op een wandeling niet bepaald natuurlijk gedrag is voor een hond. Zij zijn eerder geneigd van dit net buiten hun nest en de leefomgeving van hun territorium te doen, wat meestal de voor- of achtertuin is.
• Omdat hij fysieke beweging nodig heeft, en dat klopt! Fysieke beweging is van groot belang voor een goede gezondheid. Maar is wandelende enige manier van goede fysieke beweging? En hoe goed is die beweging als je beperkt wordt in je natuurlijke manier van voortbewegen? En hoe veel beweging heeft jouw hond nodig? Heb je er ook aan gedacht om zijn fysieke conditie op te bouwen voordat je in de Ardennen 4 uur gaat wandelen?
• Dat is de reden dat ik voor een hond heb gekozen, om een compagnon te hebben tijdens mijn wandeling. Of om een reden te hebben om naar buiten te gaan. Deze hoor ik zeer vaak, en hoewel mensen de beste bedoeling hebben ondervind ik hier heel wat egoïsme van ons mensen uit. Er wordt bij deze stelling niet stilgestaan bij de noden en behoeften van een hond. Zeer vaak vindt hier ook mismatching plaats, een mens die een hond kiest om op stap mee te gaan en een angstige hond heeft zorgt voor heel wat frustraties. Honden hebben een ander bewegingspatroon dan ons, zij hebben namelijk 4 poten en geen 2 benen. De grootte en het temperament hebben ook een invloed op hoe een hond wandelt. Hier wordt naar mijn mening te weinig rekening mee gehouden. Hoewel mensen hun honden echt graag zien, zien we vaak enkel hetgeen we willen zien en niet dat wat de hond ons wil vertellen.
• Omdat hij dat leuk vindt. De meeste honden vinden een wandeling inderdaad heel leuk, maar wat vinden ze er zo leuk aan? Je manier van wandelen zal je hond meer of minder plezier geven, weet jij wat en waarom?
• Omdat hij na de wandeling moe en rustig is. Niets zo leuk als een hond die neerploft in zijn mand na een wandeling, of gezellig bij jou in de zetel komt liggen. Want dat is een beeld waar veel mensen naar streven. Een hond die moe en voldaan is. Maar wat maakt dat een hond moe en voldaan is na de wandeling? Is het de fysieke beweging? Of de ontdekkingstocht die voor mentale uitdaging heeft gezorgd? Er zijn namelijk heel wat honden die hyper gedrag vertonen na een wandeling, en de “zotte 5 minuten” krijgen. Zijn deze honden dan niet moe?
• Mentale uitdaging en relaxmoment. Persoonlijk houd ik ontzettend van dit soort antwoorden. Omdat ik weet dat mensen een hele beleving maken van de wandeling, een ontdekkingstocht van geuren! Deze mensen laten hun honden snuffelen, vooroplopen, stoppen en observeren, spelen, … Dit is de instelling die ervoor zorgt dat de honden meer plezier hebben in hun wandeling, sommige laten hun hond zelf de weg kiezen (binnen de mate van het mogelijke uiteraard). Zoiets is toch fantastisch, niet? Een hond heeft een grote nood aan mentale uitdagingen, en een wereld vol geuren ontdekken is daar een hele mooie van. Maar we leven in een drukke maatschappij en tijd is iets waar velen van ons helaas tekort van hebben. En tegelijkertijd relaxed en gehaast zijn is een combinatie die niet werkt. Ook zijn er bepaalde grenzen zoals een leiband waar de hond rekening mee moet houden, want je loopt niet alleen op deze wereld rond en moeten er grenzen worden gegeven aan onze honden.

Als we dan gaan kijken naar de natuurlijke behoeften van een hond, liggen deze vaak naast onze verwachtingen. Dr Anindita Bhadra, een wetenschapster en gedragsbiologe, doet onderzoek op de free-ranging dogs in India. Dit zijn wilde honden en vermoedelijk de voorvaderen van onze huishond. Veel van het hedendaags onderzoek op deze honden is zeer nuttig om het natuurlijk gedrag van honden te gaan bepalen. Als we gaan kijken naar deze honden, wanneer en hoe zij wandelen krijgen we een duidelijker beeld. Als zij op stap gaan, wat niet zo heel veel is want ze slapen er rusten merendeel van de tijd, is dat om te gaan foerageren en jagen. Met andere worden om op zoek te gaan naar voedsel. Zij wandelen door hun territorium met de neus voornamelijk over de grond en maar af en toe in de lucht, om op zoek te gaan naar voedsel. Ze bewegen zich voornamelijk voort in een soepele draf als ze grotere afstanden willen doen, wat we bijvoorbeeld ook bij wolven zien. Dus dit wil zeggen; snuffelen, draven, snuffelen, draven, klinkt herkenbaar niet?

Niet alleen om voedsel te zoeken zijn ze in beweging, ze hebben ook een regelmatige routine, tot grote ergernis van de plaatselijke bevolking. Namelijk het verdedigen van hun territorium. Een roedel (groep gerelateerde honden, klein gezin vaak bestaande uit 3 à 4 volwassen honden) gaat de grenzen van hun territorium af, alsof het een vaste afspraak is komen ze vaak op dezelfde momenten een andere roedel tegen van een aanliggend territorium. Ze gaan op enkele meters afstand naar elkaar staan blaffen. Zeer zelden komt dit tot een conflict, de grenzen zijn duidelijk en worden enkel overtreden bij voedseltekort of als er loopse teven zijn. Na 15 minuten blaffen lopen zij verder hun territorium af tot ze de volgende groep tegenkomen en ze opnieuw beginnen.

Het zijn dus enkel familieleden die in hun territorium rondlopen, en nee een territorium begrenst zich niet tot jouw tuin, eerder enkele blokken. Wat wel fijn is om te weten dat er af en toe uitzonderingen zijn, in sommige gebieden hebben ze reuen ontdekt die van territorium tot territorium lopen en contact hebben met verschillende roedels. De casanova’s van de honden zullen we zeggen, dit zijn de uitzonderingen die worden toegelaten in het territorium zonder blafconcert en vaak goede sociale connecties hebben.

Hoewel we bij wolven een vast koppel zien, zijn honden iets opener op vlak van relaties. Zo kan een teef zich door verschillende reuen laten dekken en dekt een reu vaak verschillende teven. Maar er is wel vaak een reu die mee zorgt voor het opvoeden van de pups, of dit de vader is en of ze dit zelf kunnen achterhalen is momenteel nog niet onderzocht, maar dit even terzijde.
Als we dat even gaan bekijken kunnen we veronderstellen dat blaffen naar andere honden op de wandeling natuurlijk gedrag is. Een beetje vervelend voor ons? Ja dat wel. Maar door onze honden beter te begrijpen kunnen we de wandeling bekijken vanuit hun standpunt.

Als honden hun territorium willen gaan verdedigen stoppen ze niet om te snuffelen maar speuren ze hun omgeving af naar andere honden.

Zijn ze niet gefocust op deze taak, dan zijn ze met hun neus op de grond bezig om hun omgeving te verkennen en geuren te analyseren.

Stel jezelf de vraag wat voor gedrag jij wil stimuleren in je hond. Natuurlijk zijn onze huishonden geen free-ranging honden meer maar huisdieren. Door de mens gekruist en gefokt voor het verstrekken van specifieke eigenschappen. Of dat was oorspronkelijk de bedoeling, de laatste decennia wordt er meer gefokt op uiterlijke kenmerken, maar dit heeft eerder ingefokte eigenschappen nog niet helemaal eruit gehaald. Zo is het uithoudingsvermogen en de volharding van een husky nog steeds terug te vinden in de husky’s van vandaag. Of heeft een chihuahua nog steeds de neiging om te speuren en jagen achter ongedierte. Dit zijn belangrijke eigenschappen om rekening mee te houden. Zo zal de wandeling met een husky er iets anders uitzien dan die van een chihuahua.

Mijn raad aan jullie?

Kijk naar je hond als individu, communiceer en leer elkaar begrijpen.

Enkel zo leer je wat jullie noden en behoeften zijn. Als je dat weet en een compromis sluit kan je samen veel plezier beleven aan een wandeling.

Heb jij problemen met de wandeling? Loopt het niet zoals je hoopt? 

Tekst www.4sanca.be